LATA SZABATNIE I JUBILEUSZOWE

 

Pismo Święte zawiera pouczenie o sposobie stosowanaia lat szabatnich i jubileuszowych (Wj 21,2-11; Kpł 25,39-46; Pwt 15,1.12-18). Liczenie tych lat rozpoczęło się wraz z wejsciem Izraelitów do Ziemi Obiecanej. Był to rok dwa tysiące siedemset dziewiąty od stworzenia Adama. Jeden cykl roku jubileuszowego składa się z siedmiu lat szabatnich, czyli siedem razy siedem lat daje czterdzieści dziewięć lat i pięćdziesiąty rok jest rokiem jubileuszowym. Ogłoszanie lat w cyklu roku jubileuszowego odbywa się dziesiątego dnia siódmego miesiąca biblijnego.  Każdy siódmy rok jest rokiem odpocznienia, nie wolno w tym czasie wykonywać orki, obsiewać pól ani dokonywać zbioru. W tym roku też niewolnicy zostają uwolnieni. W roku pięćdziesiątym dodatkowo ziemia wraca do swego dziedzictwa.

Dziesiąty rok króla Judy Sedekiasza był szóstym rokiem szabatnim po szesnastym jubileuszu. Wtedy możni z Izraelitów zgodzili się uwolnić od niewolnictwa swych rodaków. Gdy jednak zagrożenie związane z oblężeniem Jerozolimy minęło to ponownie zmusili ich do poddaństwa. Wtedy po niedługim czasie ponownie przybył Nebuchodonozor, który wkrótce zwyciężył Izraelitów. (Jer 34,21.22; 37,5-10).

Poniższa tabela zawiera wybrane lata jubileuszowe. Stąd można przeliczyć stosownie do potrzeb. W roku śmierci Jezusa Chrystusa (4037 r. o.s.A, 33 r. n.e.) jesienią rozpoczynał się czwarty rok szabatni po dwudziestym szóstym jubileuszu.

Ostatni rok jubileuszowy , był to sześdziesiąty szósty jubileusz, który wypadł w 6009 r. o.s.A., 1973 r. o.n.s. W roku 6024 o.s.A., w Dzień Przebłagania, rozpoczyna się pierwszy rok zwykły po drugim roku szabatnim, po sześdziesiątym szóstym jubileuszu. 

 

.